Inderdaad vormde de Mercedes in de totaal twaalf kampioenschapsraces van dit jaar geen bedreiging. Teveel kinderziektes zorgde voor een vroegtijdig einde van de ‘sterrit’.
In het kampioenschapsjaar 1978 voerde één piloot de boventoon: de Italiaan Umberto Grano. Hij reed de concurrentie weg met zijn BMW 3.0 CSL, die werd ingezet onder de vlag van BMW Italia. Geen enkel moment maakte de slimme koopman uit Verona er een geheim van dat hij het kampioenschap wilde winnen. Hij nam van tevoren zijn maatregelen: opdat zelfs niet zijn bijrijder hem eventueel de titel zou afsnoepen, stond hij erop elke race met een andere co-piloot te rijden.
Reeds bij de zesde race in het Portugese Estoril stond het al zo goed als vast dat Grano de titel zou behalen. Er was nauwelijks iemand die hem nog in gevaar had kunnen brengen; noch de Italianen Finotto/Facetti met hun Luigi-BMW, noch het duo Bergmeister/Siegrist met hun supersnelle VW Scirocco die dikwijls voor echte racesensatie zorgden. In Estoril eindigden de twee zelfs op de tweede plaats achter de drieliter BMW van Grano.
BMW overheerste ook dit seizoen het EK Toerwagens zonneklaar, hoewel het bij alle topwagens om auto’s uit 1977 ging.
De grote overmacht van de concurrentie bracht de Mercedes renstal echter nooit in verlegenheid. De knuppel werd gewoon in het hoenderhok gegooid. De inleiding op Monza verliep voor de groep van Aufrecht zelfs sensationeel. Heyer en Schickentanz behaalden met hun Mercedes in hun debuutrace een uitstekende derde plaats. De tweede race in Mugello deden ze niet mee, omdat de auto intensief geprepareerd moest worden. Bij de vierde race in Salzburg zorgden de Duitsers voor de tweede hattrick: plaats drie voor het Mercedes-team.

Na deze tweede succesvolle inzet concentreerden de Schwaben zich geheel op de 24 uur van Le Mans. Schickentanz/Heyer konden zich met hun Mercedes in het veld van supersnelle Groep V-racewagens echter niet voor de race kwalificeren. Bij de traditionele 4 urenrace op de Nürnburgring verscheen de Aufrecht-renstal voor eigen publiek met een volledig nieuwe ‘Silberpfeil’. De deelname werd echter al voor de start verijdeld. De monteurs hadden voor het opbouwen van de nieuwe wagen slechts drie weken de tijd gehad. De Mercedes viel met benzinetoevoerproblemen uit – tot leedwezen van de toeschouwers, die massaal waren komen opdagen om de Ster te zien winnen.
Maar één race later, in het Nederlandse Zandvoort, vond eindelijk de grote show plaats. Hans Heyer leverde met Toine Hezemans, Grano’s bijrijder, een verbitterd duel om de eerste plaats, dat de toeschouwers bijna 90 minuten de adem benam. Maar ook in Zandvoort eindigde de race voor Mercedes weer vroegtijdig. Met schade aan de elektrische installatie moest Heyer zijn zilvergrijze bolide naast de piste parkeren. Desondanks was Hans-Werner Aufrecht blij: "Voor het eerst was onze auto net zo snel als de BMW." In Zandvoort stelde Umberto Grano, met opnieuw een zege, reeds voortijdig de Europese titel veilig.

Uit een catalogus van de Jochen Rindt Show ’78 Essen
Vrije vertaling: Bram Visser

HEZEMANS EN GRANO HEERSTEN MET BMW

Hoewel Toine Hezemans met gelegenheidspartner Umberto Grano naar een betrekkelijk simpele overwinning koerste op het vaak kletsnatte Zandvoortse circuit, waren er enkele incidenten die de afloop belangrijk hadden kunnen omgooien. Daar was eerst de ondoordachte tik waarmee de Belg Eddy Joosten tegen de achterkant van de zwarte BMW coupé van Team Italia knalde bij het remmen voor de Tarzanbocht. "Het scheelde niet veel of ik was na een paar rondjes al van het toneel verdwenen", baste Toine na het behalen van zijn vierde overwinning in de Zandvoortse Trophy. En daar was die hoogst onverwachte pitstop één ronde voor de finish. Toen kwam Grano binnen omdat de oliedruk zakte; snel werd wat olie bijgevuld en de Italiaan kon naar zijn zesde seizoensoverwinning in het Europese toerwagen-kampioenschap rijden. Waarmee hij zeker was van de rijderstitel. De zwarte BMW van Team Italia met de Nederlands-Italiaanse combinatie behherste de wedstrijd waarin de zilverkleurige, indrukwekkende Mercedes 450 SLC van het AMG-team in de beginfase voor een onverwachte aanblik zorgde. Maar zoals zoveel in de autosport, had dit zijn redenen.

Verrassend was overigens wel dat de Mercedes, die is voorzien van een automatische versnellingsbak, 375 pk onder de kap herbergt en een gewicht van bijna 1300 kg heeft, door Hans Heyer naar een plek op de voorste startrij was gereden in de training. Toine Hezemans was de snelste in de BMW met 1.38,72, terwijl voor Hans Heyer 1.39,57 werd gemeten.

In het Europese kampioenschap voor toerwagens ontbreken de laatste jaren de grote, door fabrieken ingeschreven stallen. De heroïsche gevechten tussen BMW en Ford zijn voorbij, verleden jaar bracht Jaguar leven in de brouwerij met de twaalfcilinder wagen maar dat project faalde. Bij Mercedes wordt officieel niet aan sport gedaan, ook al is de fabriek betrokken bij de rallysport en kwam deze racecoupé tot stand via de zijdeur bij preparatie-bedrijf AMG.
Alle wedstrijden dit jaar in de Europa Cup waren gewonnen door BMW, met als uitzondering de Ford Escort die op de Nürnburgring naar de zege werd gereden. Op Zandvoort een Mercedes-Benz naast de BMW; een Mercedes die de leiding nam na de start. Dat werd veroorzaakt door een oppassend begin dat Toine zichzelf oplegde om de koppeling te sparen. Joossen met de gele BMW kwam zelfs nog als eerste door na de beginronde, maar de Belg moest na acht ronden aan de pits komen wegens weggevallen oliedruk. De zwarte Ford Escort van Zakspeed met Armin Hahne die vlak achter het grote geweld reed, bleef door een merkwaardig probleem aan de kant van de baan staan. De schakelpook was, waarschijnlijk als gevolg van een materiaalfout, afgebroken. Nadat Hezemans eenmaal de kop had genomen bleef de zwarte wagen voor. Een beetje inlopen van de Mercedes werd veroorzaakt doordat Toine het even kalmer aan moest doen omdat de voorruit was besmeurd met olie, maar de zilveren pijl verdween na 65 ronden uit de wedstrijd met onherstelbare ontstekingsproblemen. Op dat ene moment na van het bijvullen met olie, verliep deze Zandvoort Trophy zonder problemen voor de leidinggevende wagen. Grano boekte zijn zesde zege in de Europa Cup – na Brands Hatch, Mugello, de Österreichring, Jarama en Estoril nu dus ook Zandvoort.

Door: Rob Wiedenhoff
Uit: Autorensport 8/1978