TEST BMW 735i EXECUTIVE

MET SLAGROOM GRAAG

Uit: auto motor und sport 14/1984. Door Klaus Westrup. Vertaling: Bram Visser, 2004. Met dank aan Frans Vogel.

Luxueus uitgeruste variant binnen de 7-serie.

Dr. Karlheinz Radermacher, technisch directeur van de Zahnradfabrik Freidrichshafen (ZF) en tot voor kort hoofd ontwikkeling van BMW, wist het automobiele extra op waarde te schatten. ‘Het is waterbuffel’, verraadde hij aan schrijver dezes, toen die zich vier jaar geleden verwonderde over de binnenbekleding van Radermachers dienst-BMW.
   Je hoeft tegenwoordig niet perse BMW-manager te zijn om het gestresste lichaam te kunnen laten neerzakken in huiden van dieren die er wel nooit rekening mee hebben gehouden uitgerekend in een BMW te zullen eindigen. Daarvóór passeren de in het tropische Azië levende waterbuffels nog een befaamde lederfabriek in Stuttgart, waar de directeur 20 tot 25 vierkante meter waterbuffelhuid nodig heeft om een BMW 7-serie op de pas sinds kort aangeboden wijze uit te rusten.

Executive heet de door BMW in het topprogramma opgenomen luxe-uitvoering – volgens de Beierse fabriek ‘een consequente stap, grotere arbeidsintensiteit overeen te laten komen met hogere levenskwaliteit.’ En ‘wie veel werkt en gemakkelijk vergeet dat men werkt om te leven’ (BMW-folder), zal er blij mee zijn dat het in het geval van de Executive niet alleen gedaan is met buffelleer, en dat de hogere levenskwaliteit niet alleen is doorgevoerd tot een met buffalo beklede versnellingspook, maar ook met een heel ander materiaal optisch aan belang wint. Het toverwoord is wortelhout; het bedekt het 7-interieur op alle goed zichtbare plaatsen, glanst mat en laat de auto samen met de waterbuffel er niet alleen anders uitzien, maar ook anders ruiken.

Het ruikt nog naar auto in de klassieke zin in deze grote BMW, en het is een beetje jammer dat BMW daar helemaal niets over schrijft – zelfs geen simpele verwijzing dat we het hier van doen hebben met een exclusieve, innovatieve geurstof voor intelligente superneuzen.

Zeer profaan daarentegen is de elektrische stoelverstelling van de Executive: niet minder dan tien knoppen per stoel zijn er, inclusief de elektrisch verstelbare neksteun. Het stoelenspel, waaraan nadrukkelijk dynamisch arbeidende elektromotoren deelnemen, is niet eenvoudig te spelen; de knoppenwinkel schijnt zonder grote ergonomische inspanningen ontstaan te zijn, en zo ervaart men dat het thema stoelverstelling over het algemeen overschat wordt. Ook op een slechte, onoverzichtelijke bedienbaarheid valt in de praktijk maar eventjes wat aan te merken, omdat men na verloop van tijd ‘zijn’ positie gevonden heeft. Een naar keuze leverbare memory-knop maakt het weliswaar mogelijk drie verschillende posities vast te leggen en op te roepen, maar je bent al blij als je er zonder die knop uitkomt. Een Executiverijder uit Ludwigshafen loste het bedieningsprobleem rigoureus en simpel op: nadat hij na langdurige pogingen de juiste positie uit de oneindig vele mogelijkheden had gevonden, blokkeerde hij de knoppen met een reepje blik.

Terug naar het buffelleer. Het is in de kleuren nutria en anthrazit leverbaar en kenmerkt zich door een aangename oppervlaktekwaliteit. De structuur is een beetje zijdeachtig, waardoor een nadeel van gewoonlijk automobielleer wordt vermeden. Op het buffelleer glijd je niet, en subjectief voelt het minder koud aan dan glad leer. Je hoeft echter niet te twijfelen aan een behoorlijke opwarming na lang en zonnig parkeren; dan is, net als bij strenge kou, een minder exclusieve stoffen bekleding aangenamer voor het achterwerk.

Maar stof heeft minder sfeer. Het interieur van de Executive verspreidt een niet te onderschatten zweem van de Grote Wereld, waarbij je instinctief wordt herinnerd aan de limousines van Jaguar. Een kenner merkte op dat het wortelhout niet gepolijst is. Dat klopt; gepolijst zou misschien nog een beetje edeler zijn.

Voor de rest heeft men het met de goede, oude, grote BMW te doen, die niet echt blij is met de hem toegewezen rol, namelijk het de Mercedes limousines van de topklasse moeilijk maken. Het uiterlijk van de al in 1977 debuterende 7-serie is zonder twijfel wat verouderd, hoewel men zakelijk gezien de carrosserie ook vandaag de dag niets negatiefs voor de voeten werpen kan.

Ook de aandrijving, in het geval van de test-Executive met 218 pk sterke 3,5-liter zescilindermotor (de 745i turbo is er ook als Executive), betoont zich zeer bij de tijd – geen wonder bij een motor waarvan de eigenschappen werkelijk voorbeeldig zijn. De nieuwe kennismaking met deze grote BMW-motor maakt dat zeer duidelijk. De motorloop is ook met de best lange krukas met 86 mm slag, zelfs bij hoge toerentallen van hoge beschaving, hoewel ook niet helemaal zo romig als die van de 2,8 liter, het vermogensgevoel is rijk, en snel genoeg is de 735i met een topsnelheid van 217 km/h ook.

Dat het veercomfort inmiddels op een echt hoog niveau ligt, mag eveneens na de nieuwe kennismaking worden opgemerkt. Het afrolcomfort bij lage snelheden lijkt echter niet bijzonder gelukt waardoor de 735i, die voorzien is van Michelin TRX-banden, een beetje stijf aanvoelt en de aandacht trekt naar zijn afstelling op hoge snelheden.

Op de Autobahn zijn dergelijke marginale zaken snel vergeten; de 7 toont hier een goed rijcomfort, omdat hij een uitgebalanceerde veerkarakteristiek heeft en tegelijkertijd door zijn motor bijna de perfectie biedt. De zescilinder werkt voorbeeldig trillingsvrij en stil en laat zich met de standaard vijfversnellingsbak ook in het middelste toerengebied vlot berijden.

Ook wat het verbruik betreft is er positief bericht. Het testverbruik bedroeg slecht krap 14 liter per 100 km, maar belangrijker is misschien nog het feit dat je deze auto ook met 12 liter al heel fijn kunt rijden – stabiel rechtuit en wakker door de bochten. De ‘rijdersoriëntatie’ is bij de grote BMW ook door de jaren heen niet verdwenen.

Krap 72.000 mark kost een 735i Executive met leer, hout en knopjes voor duizend-en-één-stoelverstellingen, ongeveer 18.000 mark meer dan de even goed gemotoriseerde basis. Wie nu kinderachtig begint te rekenen, is duidelijk nog niet rijp voor de bedrijfsfilosofie, volgens welke ‘de mogelijkheid bestaat doeltreffend aan hoge eisen op het gebied van understatement te voldoen’.

Maar wat is eigenlijk understatement? Dat kan ook betekenen het contact met waterbuffels te beperken tot een bezoek aan de dierentuin.

Voordelen
+ goede prestaties
+ zeer goede rijeigenschappen
+ goede handelbaarheid
+ gunstig verbruik

Nadelen
- onpraktische stoelverstelling
- matig comfort bij langzaam rijden
- windgeruis bij hoge snelheden

E23 TESTBERICHTEN